Ümit Kıvanç’tan Uludere Belgeseli: ‘Ağlama Anne Güzel Yerdeyim’

 Ümit Kıvanç’ın, Mazlumder ve İnsan Hakları Derneği’nin desteğiyle çektiği “Ağlama anne, güzel yerdeyim” filmi gösterildiği ilk gün çok kişi tarafından konuşulmaya başlandı. Film internette izlemeye açıldı.

28-29 Aralık 2011 gecesi Şırnak ili, Uludere ilçesi Irak sınırında yapılan hava harekatı sonucu meydana gelen ölüm olaylarında yakınlarını kaybedenleri izlediğinizde soracaksınız: “Neden mağdurlar suçluya dönüştürülmek isteniyor?”

Belgeseli izledikten sonra Kıvanç’a ulaştım. İlk olarak, bu belgeseli çekme fikrinin ne zaman ortaya çıktığını sordum…

“Olaydan bir hafta kadar sonra, yılbaşı kutlamalarına tanık olunca karar verdim. Tesadüfen, ertesi gün Roboski platformundan Reha Ruhavioğlu arayıp “bir film yapsanıza” dedi. Mazlumder ile görüştük ettik, mayıs sonunda oraya gidip, çektik.” dedi.

Söyleşiler ne kadar sürede tamamlandı?

Gittiğimizde hesapta olmayan bir durum sonucu her şeyi beş günde tamamlamak
zorunda kaldık. Işık falan da yapılan kırkbir söyleşiyi beş günde yapmak gibi
bir rekor kırdık. Üstelik hiçbir şeyden feragat etmeden. Bu tabii büyük ölçüde
Ferhat Encü’nün gerçekleştirdiği şahane organizasyon ve oradaki insanların canı
gönülden katılımıyla oldu.

Kameralara yansımayan ama paylaşmak istediğiniz bir bilgi var mı?

Pek yok. İnsanların vakarı, yaşadıkları korkunç olaya rağmen korudukları sükunetleri beni çok etkiledi, bunu söyleyebilirim.

Çekimler esnasında duyduğunuz sizi en burkan cümle ne idi?

“Günahsızdı bu çocuklar. Onlara yapılan, hakarettir” cümlesi. Salih Encü’nün
annesi Emine Encü dedi bunu. Bir de, Aslan’ın annesi Zahide Hanım’ın, “insan
dört uçağı dört devletin üstüne kaldırmak” sözü. İnsanların, başlarına
geleni “hakaret” diye tanımlamaları elbette üzerinde çok durulması gereken bir
ayrıntı.

Uludere sonrası hükümetten hesap soruldu mu?

Elbette hayır. Kim hesap soracak? Kaç kişinin umurunda bunlar?

Uludere’de olanlar sorgulandı mı?

Hayır.

Uludere’de ya da düşürülen uçakta ne olduğunu ne kadar öğrenebildik?

Hiç.

Bu film sonrası Uludere’nin sorumluları ne hisseder?

Muhtemelen hiçbir şey. Herkes neyin ne olduğunu, bu sorumlular da aslında
nasıl bir cinayet işlediklerini bal gibi biliyorlar. Keşke bu tür bir film yetkili
düzeydeki birilerini etkileyebilseydi.

Filmin tamamını izleyebilirsiniz: Ağlama anne, güzel yerdeyim